Son zamanlarda gariptir...
Devamli cocuklugumuzu hatirliyorum.
Özgürlüklerin ülkesini, ve o rüya gibi günlerde istedigimiz herseyi oldugumuz günleri hatirliyorum. Istedigimiz zaman Süpermen, istedigimiz zaman ünlü bir sarkici, istedigimiz zaman asik, istedigimiz zaman arkadas, istedigimiz zaman maceraci, istedigimizde yalniz. Birbirimize oyunlar oynardik, sakalar yapardik, her gece ceza alip her sabah yeni bi muzurluk yapardik. Hic gerceklesmeyecegini bildigimiz seyler icin bile nekadar cok sevinip umutlanirdik. Sonra bir halt varmi gibi büyüdük. Icimizdeki acilari birak baskasina, kendimize bile itiraf edemeyecek hale geldik. Keske büyümeseydik diyesi geliyor insanin. Hep cocuk kalsaydik. Hikayelerimiz hep umutla basladi teslim oluslarla bitti. Her round'a kendimize yenildik. Keske hep cocuk kalsaydik. Sonra birden kafanda bi simsek cakiyor. Iicnde biseyler gümbürdemeye basliyor. Tüm engelleri unutum, askin sesini askin kokusunu askin dokunusunu hatirliyor beynin. Sahdamarina bir igne batiyor sanki. Kafan sert bir duvara tosluyor kanin cekiliyor, sevda ilik ilik dagiliyor bütün vücuduna. Ve iliklerine kadar yasadigini hissediyosun. Hayat ne garip sey kardesim. Bir cift gözün bakisiyla, yerin yedi kat dibinden bulutlarin üzerine firlatabiliyor insani.
-Sarpin Dayisi . (ismini unuttum)
Yer imleri