Put Şeylere (23 Kasım 2018)

[i.toraman]

Yönetmen ve Şair Onur Ünlü, Sen Aydınlatırsın Geceyi ve İtirazım var filmlerinden sonra, yeni filmi Put Şeylere'nin çekimine başladı. Ah Muhsin Ünlü mahlası ile şiire yeni bir soluk getiren ünlü yönetmen, Beş Kardeş ve Leyla İle Mecnun gibi dizilere de imza atmıştı.

Filmin başrollerinde Öykü Karayel, Erkan Kolçak Köstendil, Elit İşcan ve Öner Erkan yer alıyor.





Tatlı tıp

[omayra73]

Yönetmen : Onur Ünlü
Senaryo : Onur Ünlü
Oyuncular : Türkü Turan, Erkan Kolçak Köstendil, Öykü Karayel,Öner Erkan,Elit İşcan,Yiğit Sertdemir,Feride Çetin, Kadir Çermik, Beril Kayar, Rüzgar Erkoçlar

İstanbul’un Cihangir semtinde yaşayan bir grup sanatçının karmaşık olan ilişkileri, hayatlarına giren bir el kamerası nedeniyle iyice garip bir hal alır. Tüm kadınların âşık olduğu narsist bir yönetmen, birbirlerine kabloyla bağlı iki ev arkadaşı, aynı zamanda morg olan bir tiyatro sahnesi, ölüleri dirilten bir hemşire ve ekibin bazen sağ bazen sol, bazen de iki kolu olmayan torbacısı, Onur Ünlü’nün deneysel anlatısının kahramanlarıdır.

[Smart55]

Rezil, rezil, rezil.. Onur Ünlü'nün işlerini genelde beğeniyorum, sinematografik anlamda kendini geliştirmiş olsa da ideoloji tutmamış.

[Dale Cooper]

Bir filme gitmeyi planlamışsam önceden onunla ilgili eleştiri ya da yorum okumamaya çalışırım. Put Şeylere önce Ulusal Yarışma’da sonra İstanbul Film Festivali’nde gösterilip gösterime hemen girmeyince az sayıda yorum ve Onur Ünlü söyleşisi okumuştum. Bu nedenle klasik bir film beklentisiyle gitmedim. Onur Ünlü’nün önerdiği üzere anlamaya değil hissetmeye çalıştım ve filmi kesinlikle sevdim.

Öncelikle baştan sona sıkılmadan, ilgiyle izleniyor. Filmin dağınık, karmaşık kurgusu, aynı replikleri farklı karakterlerin söylemesi, farklı ya da aynı karakterlerle (ama farklı bilinç halindeyken)yinelenen sahneler hepsinin aslında kendi içinde bir düzeni var ve filmi anlamlandırmaya değil hissetmeye çalışsan da sinemadan çıkınca olayları, karakterleri uzun uzun düşünüp sahne sahne değerlendirebiliyorsun.


Sonuçta sanat çevresinden bir grup insanın ilişkilerini, etraflarında olan olayları döngüsel bir zaman dilimi içinde anlatıyor. E. Sözlük’te bir yazar “…bütün putlara başkaldırı ya da başkaldıramamanın öyküsünü anlatıyor.” diye yazmış. Bana çok mantıklı geldi bu yorum. Onur Ünlü’nün neden kısa aralıklarla film yaptığını bu filmden rahatlıkla anlayabiliyorum. Farklı anlatım biçimleri deniyor ve özgün, yaratıcı fikirleri var. Çok çalışkan bir zihni ve düş gücü olsa gerek.


Bu arada tüm oyuncular çok iyi oynamışlardı. Bütününe hâkim olmadıkları bir filmde sahnelerin duygusunu gayet iyi veriyorlardı. Nedense aklıma Öner Erkan’ın karakterinin kablo takıldığı anda makineli tüfek gibi konuşmaya başlaması geliyor. Sanki kablonun takılı olmadığı anların da acısını çıkarır gibi bir yandan ağzına tıkılan kızartmayı yerken bir yandan konuşmaya çabalaması çok komik ve sevimliydi. Heyecanlı heyecanlı konuşması biraz bana Onur Ünlü’yü anımsattı. Sanırım her karakterde kendinden bir şeyler vardı. Üzerinde uzun uzun düşündüğüm, konuştuğum filmleri seviyorum, bunu da sevdim ama tavsiye edebileceğim, başka filmlerle kıyaslayabileceğim bir film değil.


Başlığını bulamadım, buraya yazmakla yetineyim. Bu sene izlediğim Türk filmleri içinde en sevdiğim film “Anons” oldu. Ahlat Ağacı’nı ikinciliğe düşürecek kadar hem de. Yönetmenin “Yozgat Blues” filmini çok sevmiştim o yüzden gittim. Harika bir film.